HET BELANG VAN DE MONTGO DOOR DE JAREN HEEN….
De graanmolens op de Cap de Sant Antoni in het Natuurpark El Montgo. In het prachtige natuurpark El Montgó, een gebergte tussen Denia en Javea aan de Costa Blanca, leefden door de eeuwen heen veel verschillende culturen die er hun sporen achter lieten. Tijdens opgravingen zijn er talrijke resten gevonden waarvan de herkomst teruggaat tot in de prehistorie. Deze bewoners voedden zich door te jagen en het verzamelen van schelpdieren die aan de kust te vinden waren.
Ook ontdekte men in de grotten rotstekeningen, uit been gesneden voorwerpen en resten van primitieve graven met daarin materialen als sieraden, munten en keramiek.
Veel van deze voorwerpen, en ook objecten uit latere periodes, kun je bezichtigen in de archeologische musea van Javea en Denia.
De dorpen waren in die tijd op kleine heuvels gebouwd, aan de uitlopers van de berg.Het Natuurpark El Montgó, een gebergte tussen Denia en Javea aan de Costa Blanca Het belang van de Montgó werd pas duidelijk toen de eerst inheemse cultuur allang weer uit het land was verdwenen, en de Iberische beschaving er zijn intrede deed. Deze gebruikte de hoogte van de Montgó als strategisch uitkijkpunt. Zo had men een goed zicht op hetgeen er in de omgeving gebeurde.
Later benutten ook de Romeinen deze plek, om vanuit torens de kust van Denia en daarmee het commerciële havengebied te bewaken.
Daarna werd Spanje door de Moren veroverd. Zij vestigden zich in 711 en bleven er bijna acht eeuwen lang. Hun invloeden zien we ook vandaag nog terug in de vele Arabisch getinte plaatsnamen en het gebruik van de typische specerijen en kruiden in de Spaanse keuken. Om de kust van Denia te beschermen tegen indringers construeerden zij er een binnenhaven. Dit was een grote vooruitgang voor de ontwikkeling van de stad.
Tijdens de herovering van het land door de christenen werden er rond de Montgó tal van kerkjes en ook een klein klooster gebouwd. De agrariërs die in de buurt woonden waren door middel van hun tradities sterk met deze ermitas verbonden.
Want ook toen werden er al diensten gehouden om de patroonheilige te eren voor bijvoorbeeld een goede oogst. Je kunt nog enkele van deze kerkjes bezoeken, maar helaas zijn de meeste door de jaren heen door de bouw van woningen ook weer verdwenen.
Op de Cap de Sant Antoni aan de rand van het Natuurpark Mongó, construeerde men tussen de veertiende en achttiende eeuw elf windmolens die werden gebruikt om tarwe en andere granen die in de regio werden verbouwd te vermalen tot meel. Door hun locatie boven op de berg profiteerden deze optimaal van de zuidwestelijke wind die er vrijwel altijd waait. De Molinos de La Plana zorgden voor een belangrijk deel van de inkomsten van de bewoners van de streek, want het meel behoorde tot de basisbehoefte van de bevolking.
De molens staan er nog steeds, en zijn voor een groot deel gerestaureerd. Maar ze zijn helaas niet te bezichtigen. De cylindervormige gebouwen bestonden uit twee verdiepingen die met elkaar verbonden waren door een stenen trap. In het bovenste deel bevond zich het mechanisme en de molensteen, en daaronder kon men het meel opslaan.